"வெரைட்டி ஹால் ரோடு எங்கிருக்கு' என்று கேட்டால் அது "டவுன்ஹால்ல இருக்கு' என்று பதில் சொல்லும் பலருக்கும், அந்த பெயருக்குக் காரணமான "வெரைட்டி ஹாலை'த் தெரியுமா என்பது சந்தேகமே. "வெரைட்டி மீல்ஸ்' பற்றி கற்றுக் கொண்ட இந்த நகரத்து அவசரங்களில், "வெரைட்டி ஹால்' பற்றி அறிந்து கொள்ளும் அக்கறையோ நேரமோ நமக்கு இல்லை.
"ஆர்குட்' இல்லாமல் அன்பைப் பரிமாற முடியாது; "பேஸ்புக்' இன்றி பேசிக் கொள்ள முடியாது என்று, வலை தளங்களுக்குள் வாழுகிற இன்றைய தலைமுறைக்கு, "வெரைட்டி ஹால்' என்பது வெறும் சாலையின் பெயர். காலணாவுக்கு வாங்கிய "கம்மர்கட்', நாலணாவுக்கு வாங்கிய தேன் மிட்டாய் சகிதம், அப்பாவின் விரல் பிடித்து சினிமாவுக்குப் போன "சீனியர் சிட்டிசன்'களுக்கோ அது கனவுகளைப் பிரசவிக்கும் கருவறை.
ஆம், ஓசோனாய் கிழிந்த ஓட்டை டிராயர்களில், "போஸ்ட் ஆபீஸ் விளையாட்டு' விளையாடிய அன்றைய கோவைக் குழந்தைகளுக்கு திரைப்படங்களை அறிமுகப்படுத்தியது "வெரைட்டி ஹால்'தான்; இன்றைக்கு அதன் பெயர் "டிலைட்' தியேட்டர்.
தென்னிந்தியாவின் முதல் திரையரங்கான "டிலைட் தியேட்டர்', கோவை மக்களுக்கு வெள்ளித் திரையை மட்டுமா அறிமுகப்படுத்தியது? கோவை வீதிகளுக்கு
வெளிச்சத்தை அறிமுகப்படுத்தியதும் அந்த தியேட்டர்தான். கோவைக்கு பைகாரா மின்சாரம் கிடைத்தது 1932ல்தான். அதுவரை, இந்நகரின் வீதிகளை அரிக்கேன் விளக்குகளே அலங்கரித்தன.
1930ல் ஆயில் இஞ்ஜின் மூலம் "வெரைட்டி ஹால்' திரையரங்குக்கு <உற்பத்தி செய்த மின்சாரத்தில் ஒரு பகுதியை தெருவிளக்குகளுக்கு திருப்பி கோவை வீதிகளுக்கு மின் வெளிச்சத்தை அறிமுகப்படுத்திய பெருமை வெரைட்டி ஹாலின் உரிமையாளரையே சாரும்.
அந்த திரையரங்கம் உருவாக்கி பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர்தான் தென்னிந்தியாவில் ஸ்டுடியோக்களே உருவாயின. அதற்கு முன், பம்பாய் மற்றும் கல்கத்தாவில் உருவான ஊமைப்படங்கள்தான் அன்றைய வெரைட்டி ஹாலில் திரையிடப்பட்டன. பேசாத படங்களை திரையிட, தான் கட்டிய திரையரங்கில் இருந்து ஊருக்கு வெளிச்சத்தைத் தந்ததால் கோவையின் வரலாறும், வரலாற்று ஆசிரியர்களும் இன்றைக்கு அவரைப் பற்றி வரிந்து கட்டிக் கொண்டு பேசுகிறார்கள்; அவர் பெயர் சாமிகண்ணு வின்சென்ட்.
வெரைட்டி ஹாலைத் தொடர்ந்து கோவையில், "லைட் ஹவுஸ்', "பேலஸ்', "எடிசன்', "டைமண்ட்' என உருவாகிய தியேட்டர்களில் பலவும் இன்றைக்கு இல்லை. இன்றைய "கென்னடி' தியேட்டரின் அன்றைய பெயர் "லைட் ஹவுஸ்'. நாஸ் தியேட்டரின் அன்றைய பெயர் பேலஸ்.
திரைப்படங்களுடனான ஆத்மார்த்தமான உறவுகள் முறிந்து போன இந்நாளில், பல திரையரங்குகள் "ஷாப்பிங் மால்'களாகவும், துணிக்கடைகளாகவும் உருமாறிவிட்டன. சுவாமி (எடிசன்), முருகன்(டைமண்ட்) ,அருள், ராஜா, ஸ்ரீபதி, ரெயின்போ, சிவசக்தி, கீதாலயா இருதயா என, இழுத்து மூடப்பட்ட திரையங்குகளின் பட்டியல் நீண்டு கொண்டே செல்கிறது.
"ஹவுஸ் புல்' போர்டு தொங்க
விடாமல் மூடப்படுகிற திரையரங்குகள் ஒவ்வொன்றும் நமது இதயங்களில் இனம் புரியாத ஒரு கணத்தை இறக்கி வைக்கத் தவறுவதில்லை.
No comments:
Post a Comment